Praca wpisuje się w obszar zainteresowań nowej genologii, konfliktologii lingwistycznej i lingwistyki codzienności. Autor zwraca uwagę na mało zbadany obszar komunikacji sąsiedzkiej w sytuacji konfliktu i podejmuje próbę ustalenia, jakie doświadczenia motywują autorów do włożenia konkretnych słów w usta bohaterom polskich i rosyjskich memów. Wyodrębnia kreacje werbalne, gdzie jednym z głównych elementów jest: nawiązanie do wypowiedzianych bądź napisanych słów; twórcza interpretacja sąsiedzkich konfliktów na podstawie mimiki i gestów bohaterów oraz przedstawionej sytuacji; wskazanie zależności stereotypowego zachowania i wypowiadania się. Szczególną uwagę poświęca fenomenowi somsiada. Analiza jest oparta o multisensoryczne i intertekstualne odczytanie tekstu oraz wielopoziomową interpretację komponentu werbalnego memów.