Przejdź do głównego menu Przejdź do sekcji głównej Przejdź do stopki
Językoznawstwo baner

Nr 15 (2021)

Artykuły

O pewnym sposobie użycia form deminutywnych w języku rosyjskim XVII – początku XVIII wieku

DOI: https://doi.org/10.25312/2391-5137.15/2021_20ai  [Google Scholar]
Opublikowane: 17.01.2022

Abstrakt

Artykuł poświęcony jest omówieniu sufiksalnych apelatywnych rzeczowników deminutywnych nazywających osoby, występujących w formułach etykietalnych rosyjskiej korespondencji prywatnej pochodzącej z okresu od XVII do początku XVIII wieku. Zaprezentowana została definicja zdrobnień, przy czym szczególną uwagę zwrócono na modyfikację znaczenia derywatów przez wyodrębniane w ich strukturze sufiksy. Deminutiva, pozbawione często znaczenia małości, wyróżniają się odcieniem ekspresyjności przy jednoczesnym posiadaniu znaczenia pieszczotliwego bądź pogardliwego. Nazwy hipokorystyczne z zasady określały odbiorcę i członków jego rodziny, a pogardliwe – samego nadawcę i jego bliskich. Formalnymi wykładnikami rzeczowników deminutywnych były przede wszystkim przyrostki -ка/-ко, -ок/-ек, -ишка/-ишко, -ушка/-ушко, -ошка, -онка, -ец, -ица. Wyjątkowo interesująco przedstawia się historia rodzaju derywatów z sufiksem -ишк-.

Bibliografia

  1. Bielicz A. (1057), Priroda i proishoždenie suŝestvitelʹnyh subʺektivnoj ocenki, [v:] „Južnoslovenski filolog”, № 22(1–4). [Google Scholar]
  2. Borisova E.M. (1961), O sposobah obrazovaniâ imen suŝestvitelʹnyh v pamâtnikah delovoj pisʹmennosti XVI–XVIII vv. (na materiale râzanskih pamâtnikov), „Učenye Zapiski Baškirskogo Gosudarstvennogo Universiteta. Seriâ Filologičeskih Nauk”, № 2(6). [Google Scholar]
  3. Felicyna V.P. (1960), K istorii razgovornoj leksiki, „Učenye Zapiski Leningradskogo Gosudarstvennogo Universiteta. Seriâ Filologičeskih Nauk”, № 267. [Google Scholar]
  4. Haburgaev G.A. (1990), Očerki istoričeskoj morfologii russkogo âzyka. Imena, MGU, Moskva. [Google Scholar]
  5. Mędelska J. (1994), Słownictwo zaniedbane przez leksykografów: rosyjskie deminutiva, hipokoristica, intensiva, „Zeszyty Naukowe Wyższej Szkoły Pedagogicznej w Bydgoszczy, Studia Filologiczne”, z. 39. [Google Scholar]
  6. Milewska-Stawiany M. (2006), Deminutiva i hipokoristika w podręcznikach do religii, „Język Szkoła – Religia”, nr 1. [Google Scholar]
  7. Szaposznikowa N.S. (1960), K voprosu o drevnejšem tipe obrazovaniâ umenʹšitelʹnyh suŝestvitelʹnyh v slavânskih âzykah, „Vestnik Moskovskogo Universiteta”, № 2. [Google Scholar]
  8. Sławski F. (1974), Zarys słowotwórstwa prasłowiańskiego, [w:] tegoż (red.), Słownik prasłowiański, t. 1, Wrocław–Warszawa–Kraków–Gdańsk. [Google Scholar]
  9. Urbańczyk S., Kucała M. (red.) (1999), Encyklopedia języka polskiego, Wrocław. [Google Scholar]
  10. Wołkow S.S. (1974), Leksika russkih čelobitnyh XVII veka, Leningrad. [Google Scholar]

Downloads

Download data is not yet available.