Praca podejmuje próbę charakterystyki pozwu w zakresie aspektu strukturalnego, pragmatycznego, poznawczego i stylistycznego. Pozew, bez wątpienia zaliczany do gatunków urzędowych, wykazuje cechy podania czy wniosku i poddany jest sformalizowanej strukturze. Jego występowanie jest zawężone tylko do instytucji sądowych. Surowa forma tego gatunku odrzuca zastosowanie ogólnie przyjętych, choćby w podaniach zwrotów grzecznościowych. Jednak w swej najważniejszej części – uzasadnieniu – pozew okazuje się być tworem silnie zindywidualizowanym, zależnym od kompetencji językowej i prawnej autora. W tym zakresie autor sam określa swój styl, który zależny jest od jego sytuacji życiowej i towarzyszących emocji.