Przejdź do głównego menu Przejdź do sekcji głównej Przejdź do stopki
Językoznawstwo baner

Nr 2/21 (2024)

Artykuły

Imiona osobowe w funkcji zoonimów

DOI: https://doi.org/10.25312/j.8531  [Google Scholar]
Opublikowane: 10.12.2024

Abstrakt

Niniejszy artykuł wpisuje się w tematykę językoznawstwa kulturowego i przedstawia zmiany nazewnicze będące skutkiem zmian, w wyniku których coraz silniejsza staje się relacja między człowiekiem a zwierzęciem. Poruszono w nim zagadnienie jednej z grup zoonimów, a mianowicie imion osobowych występujących w funkcji zawołań zwierząt. Dokonano omówienia 1821 imion użytych do nazwania 8431 osobników różnych gatunków. Materiał został uzyskany z bazy danych lecznicy weterynaryjnej oraz zanalizowany pod kątem frekwencji i popularności imion osobowych wśród zawołań zwierząt. Uwzględniono zarówno formy podstawowe – pełne, jak i pochodne. Zwrócono także uwagę na zjawisko wieloimienności. Ze względu na charakter badanego materiału dokonano jego analizy strukturalnej, między innymi pod względem liczby sylab. Wskazano imiona osobowe nadawane zwierzętom najczęściej, a także te, które są najpopularniejsze dla różnych gatunków. Przeprowadzona analiza pozwoliła na stwierdzenie zależności między imionami i zoonimami oraz prognozowanie ich dalszego powiązanego rozwoju.

Bibliografia

  1. Bubak J. (1996), Nazwy psów rasowych (na podstawie materiału z krakowskiej kartoteki Polskiego Związku Kynologicznego), „Rozprawy Slawistyczne”, t. 11, s. 185–198. [Google Scholar]
  2. Doroszewski W. (red.) (1961), Słownik języka polskiego, t. 3, Warszawa. [Google Scholar]
  3. Górnowicz H. (1959), Zawołania zwierząt domowych w Sztumskiem. Osiągnięcia i postulaty w dziedzinie badań zoonomastycznych w Polsce, „Onomastica”, t. 5, s. 451–462. [Google Scholar]
  4. Grzenia J. (2010), Nasze imiona, 200 najczęściej nadawanych imion polskich w XX wieku, Katowice. [Google Scholar]
  5. Kijak A. (2023), Imiona psów biorących udział w zawodach sportowych i motywacje ich nadawania, „Język Polski”, nr 103, z. 2, s. 40–51. [Google Scholar]
  6. Kołodziej A. (2018), Nazewnictwo urbozoonimiczne w wybranych językach zachodnio- i południowosłowiańskich, [w:] U. Bijak, H. Górny, M.M. Czekaj (red.), Onomastyka – neohumanistyka – nauki społeczne, Kraków, s. 233–250. [Google Scholar]
  7. Kołodziej A. (2019), W kręgu urbozoonimii słowiańskiej, Wrocław. [Google Scholar]
  8. Nowakowska M. (2001), O Amikach, Czikach i innych imionach psów nie tylko rasowych, [w:] K. Michalewski (red.), Współczesna leksyka, cz. 2, Łódź, s. 41–51. [Google Scholar]
  9. Oronowicz-Kida E. (2022), Zwierzę jak człowiek, czyli antropomorfizacja psów w zoonimach i chrematonimach, „Prace Językoznawcze” 24, z. 2, s. 35–46. [Google Scholar]
  10. Rzetelska-Feleszko E. (2006), W świecie nazw własnych, Warszawa–Kraków. [Google Scholar]
  11. Strutyński J. (1993), Imiona zwierząt pokojowych, „Onomastica”, t. 38, s. 203–234. [Google Scholar]
  12. Strutyński J. (1996a), Urbozoonimia polska, Kraków. [Google Scholar]
  13. Strutyński J. (1996b), Zoonimia miejska. Próba klasyfikacji, [w:] S. Warchoł (red.), Systemy zoonimiczne w językach słowiańskich. Księga referatów V Międzynarodowej Slawistycznej Konferencji Naukowej, Lublin, 24–27 listopada 1993 rok, „Rozprawy Slawistyczne”, t. 11, s. 217–228. [Google Scholar]
  14. Tomaszewska S. (1989), O imionach i przydomkach psów rasowych, „Rozprawy Komisji Językowej Łódzkiego Towarzystwa Naukowego”, t. 29, s. 69–81. [Google Scholar]
  15. Tomaszewska S. (1998), Nazwać swoje zwierzę – czyli o wielkomiejskiej zoonimii, „Acta Universitatis Lodziensis. Folia Linguistica”, t. 37, s. 167–175. [Google Scholar]
  16. Umińska-Tytoń E. (1986), Sposoby tworzenia form pochodnych od imion chrzestnych, „Onomastica”, t. XXXI, s. 87–113. [Google Scholar]
  17. Warchoł S. (2007), Współczesne zoonimy ludowe motywowane imionami własnymi osobowymi w języku polskim (na tle słowiańskim), [w:] A. Cieślikowa, B. Czopek-Kopciuch, K. Skowronek (red.), Nowe nazwy własne – nowe tendencje badawcze, Kraków, s. 547–555. [Google Scholar]
  18. Wilczek W. (2012), Imiona psów – analiza opozycyjnych grup zoonimów występujących na portalach internetowych dla miłośników zwierząt, [w:] B. Mitrenga (red.), Opozycja – przeciwieństwo – kontrast w języku i w tekście, Katowice, s. 55–68. [Google Scholar]
  19. Wróbel H. (1973), Schematy słowotwórcze polskich hipokorystyków, „Prace Językoznawcze”, t. 2, s. 27–47. [Google Scholar]

Downloads

Download data is not yet available.