Zarys dziejów franciszkanów w Krośnie przedstawia proces rozwojowy działalności zakonników św. Franciszka z Asyżu, zasadniczą funkcję społeczno-religijną konwentu krośnieńskiego oraz niektóre zagadnienia związane z jego rolą w tym mieście. Artykuł powstał na marginesie dzieła pt. "Krosno. Studia z dziejów miasta i regionu", pod redakcją Józefa Garbacika (t. 1—2, Kraków 1972-1973). Dzieje franciszkanów w Krośnie zostały opracowane w oparciu o materiały historyczne znajdujące się w Archiwum klasztoru
OO. Franciszkanów w Krośnie, w Archiwum Diecezjalnym w Przemyślu i w innych archiwach krajowych oraz w Archiwum Generalnym Zakonu w Rzymie. Krosno nie należało do diecezji krakowskiej i dlatego zostało objęte działalnością misyjną franciszkanów. Nie można dokładnie ustalić daty przybycia franciszkanów do Krosna ani fundacji pierwotnego klasztoru. W dokumencie królowej Jadwigi z 1397 roku występuje już formalny konwent franciszkański z własnym kościołem i budynkiem klasztornym. W 1782 roku nastąpiła kasata klasztorów. Franciszkański klasztor w Krośnie już w 1777 znalazł się na liście klasztorów, które mają mniej niż dziesięć osób i dlatego podlegają przeniesieniu do innego klasztoru. Wkład przeszło sześciowiekowej działalności misyjnej i duszpasterskiej franciszkanów w Krośnie w kulturę religijną regionu krośnieńskiego okazał się trwały. Świątynia franciszkańska w Krośnie po nieszczęściach narodowych i klęsce pożaru 1872 roku gruntownie odrestaurowana wróciła do swej dawnej świetności, a konwent prowadzi swą tradycyjną misję religijną.