Pierwsza wiadomość o autorstwie Sądu Ostatecznego pozyskanego w roku 1473 przez Gdańsk znajduje się w Dopisku do Kroniki gdańskiej z 2 połowy XVI w. Pisarz poświadcza, że tryptyk jest sygnowany imieniem „Jakub” i opatrzony datą 1467 roku. Od drugiej połowy XVII wieku jest przypisywany Van Eyckowi, przy czym różnie wymieniano jego imiona, między innymi pojawia się i imię „Jakub”. Po wielu innych próbach wskazania artysty dopiero w r. 1943 H. G. Hotho, wydając historię malarstwa niemieckiego i niderlandzkiego, na podstawie dokładnej analizy Sądu, rzucił w drugim tomie swego dzieła nazwisko malarza flamandzkiego Jana Memlinga jako autora tryptyku. Brak jest jakiegokolwiek zapisu archiwalnego o wykonawcy Sądu Ostatecznego, mimo że sprawa jego rabunku w r. 1473 przez Pawła Beneke poruszała szeroko umysły. W celu ustalenia autora Sądu trzeba się posłużyć drogą analizy stylistycznej najważniejszych i pewnych dzieł Memlinga i stwierdzenia pokrewieństwa między jego dziełami a tryptykiem gdańskim.