Prawdopodobnie na odkrycie czeka jeszcze wiele skarbów kultury monastycznej. Niedawno takiego odkrycia dokonano w Żukowie, gdzie kościół jest jedyną pozostałością fundacji norbertańskiej z początku XIII wieku. Przegląd niewielkiego archiwum parafialnego w Żukowie ujawnił komentarz do Reguły św. Augustyna, napisany najprawdopodobniej przez Agnieszkę Sukowską, przeoryszę tego klasztoru w latach 1585-1592. Była jedną z dziewięciu zakonnic wysłanych tam ze Strzelna około 1580 roku, aby ożywić i zreformować prawie opuszczony klasztor w Żukowie. Niewiele można było zrobić aż do roku 1580, kiedy to, sprzeciwiający się jakimkolwiek pomysłom reformy, miejscowy proboszcz został zastąpiony, a klasztor uzyskał zgodę na wybór własnej przeoryszy. W swoim Dokumencie Wizytacyjnym biskup, który tak bardzo zainteresował się odrodzeniem Żukowa, pozostawił zakonnicom przepisy Soboru Trydenckiego z kilkoma dodatkowymi punktami. Jednym z nich musiał być ten nakaz, który skłonił nowo wybraną przeoryszę do napisania szeregu krótkich komentarzy. Z ich języka wynika, że musiała być już osobą starszą, dobrze znającą łacinę i Biblię (zwłaszcza Nowy Testament), ale mniej zorientowaną na duchowe innowacje swoich czasów. O ile jej styl, doskonalący się w miarę praktyki, sugeruje, że utwór ten był prawdopodobnie jej pierwszym (i ostatnim) dziełem literackim, o tyle regularne i pewne pismo sugeruje, że w młodości musiała być kopistką. Tłumaczenie Reguły, którego używa (i które następnie w wielu przypadkach zmienia), jest niewątpliwie jej własnym tłumaczeniem. Podsumowując, komentarz Agnieszki Sukowskiej do Reguły św. Augustyna wydaje się być najwcześniejszym zachowanym dziełem literackim, stworzonym i ukończonym przez polską zakonnicę.