Przejdź do głównego menu Przejdź do sekcji głównej Przejdź do stopki
Nasza Przeszłość

Tom 93 (2000): Nasza Przeszłość

Artykuły

Dzieje Zgromadzenia Mariae Vitae czyli Mariawitek

  • Małgorzata Borkowska
DOI: https://doi.org/10.52204/np.2000.93.107-152  [Google Scholar]
Opublikowane: 30.06.2000

Abstrakt

W okresie późnego baroku w Polsce powstały trzy małe, ale bardzo aktywne wspólnoty religijne, z których jedną było zgromadzenie Sorores Mariae czyli Mariavitki, założone w 1737 roku w Wilnie. Ich działalność skierowana była głównie na pomoc konwertytom żydowskim w ich integracji z chrześcijańską wspólnotą po przyjęciu chrztu. Założyciel, ks. Stefan Turczynowicz, inspirował się życiem św. Wincentego a Paulo oraz wyzwaniami swojej epoki. Dzięki aprobatom biskupa i papieża zgromadzenie rozwijało się dynamicznie, zakładając 17 domów zakonnych w diecezji wileńskiej. Jednakże, ich działania irytowały lokalnych Żydów, co doprowadziło do rozwiązania zgromadzenia przez władze diecezjalne, choć nakaz ten obowiązywał jedynie w zachodniej części diecezji. W międzyczasie, drugi założyciel, Matka Wizytatorka M. Angela Potemkinowa, uzyskała wsparcie papieża Klemensa XIV dla zgromadzenia. Po trudnych czasach w latach 1802-1804, gdy diecezja wileńska znalazła się pod rządami rosyjskimi, zgromadzenie przeszło restrukturyzację, skupiając się na prowadzeniu szkół i małych szpitali. Po zmianach organizacyjnych, w których odebrano im autonomię, aż do 1842 roku, gdy skonfiskowano majątek klasztorny i zakazano przyjmowania nowych członków, zgromadzenie starało się kontynuować swoją działalność, aż do jego stopniowego wymarcia, które nastąpiło wraz ze śmiercią ostatniej mniszki mariawitki w 1914 roku.

Bibliografia

  1. Bohmann P. , Rys historyczny zgromadzeń zakonnych obojej płci..., t. 2, Warszawa 1848-1849. [Google Scholar]
  2. Borkowska M., Two Attempts at Self-Government of Feminine Religious [Google Scholar]
  3. Institutes in Poland, „Studia Monástica” vol. 23 fase. 1:1981 s. 174-180 [Google Scholar]
  4. Chodyński S., Klasztor pp. dominikanek w Piotrkowie, Włocławek 1914. [Google Scholar]
  5. Giżycki J. M. [Wołyniak], Wykaz klasztorów dominikańskich prowincji ruskiej, Kraków 1923 [Google Scholar]
  6. Giżycki J.M. [Wołyniak], Zniesione kościoły i klasztory..., Kraków 1928 [Google Scholar]
  7. Krahel T., Historiografia (archidiecezji wileńskiej do 1939 roku, Warszawa 1979. [Google Scholar]
  8. Kościół Zamkowy czyli Katedra wileńska w jej dziejowym, liturgicznym, architektonicznym i ekonomicznym rozwoju na podstawie aktów kapitulnych i dokumentów historycznych, Wilno 1908. [Google Scholar]
  9. Kurczewski S., Biskupstwo wileńskie, Wilno 1912. [Google Scholar]
  10. Litak S., Kościół łaciński w Rzeczypospolitej około 1772 roku, Lublin 1996. [Google Scholar]
  11. O zakonie pp. mariawitek, wyd. K. Górski, NP t. 9:1959. DOI: https://doi.org/10.52204/np.1959.9.395-407 [Google Scholar]
  12. Potok Chaim , Wanderings. History of the Jews. New York 1983. [Google Scholar]
  13. Sznarbachowski F., Początek i dzieje diecezji łuckiej w zarysie, Warszawa 1926 s. 230. [Google Scholar]

Downloads

Download data is not yet available.