W artykule przedstawiono działalność charytatywną, oświatową i wychowawczą prowadzoną przez Zgromadzenie Małych Sióstr Niepokalanego Serca Maryi w Częstochowie w latach 1891-1939. Zgromadzenie zwróciło się ku dzieciom i młodzieży ze środowisk robotniczych, pracując w domach dziecka, placówkach opiekuńczych oraz prowadząc kursy przygotowawcze do zawodów i kursy doskonalenia zawodowego. W Częstochowie, przy każdym domu Zgromadzenia, a było ich kilka, działał sierociniec lub przedszkole. W latach 1919-1924 Zgromadzenie prowadziło jeszcze w Częstochowie Szkołę Zawodową dla Młodych Dziewcząt, której dyrektorką była s. Alfonsa Konstancja Grzmiączka. W 1924 roku Szkołę przekształcono w Żeński Kurs Zawodowy. Oprócz zawodu uczniowie poznawali elementy edukacji ogólnej i wychowania religijnego. Dla wielu młodych dziewcząt była to jedyna szansa na naukę zawodu. Zgromadzenie posiadało także inną Szkołę Zawodową dla dziewcząt i organizowało naukę krawiectwa, introligatorską i dziewiarską w warsztatach przyklasztornych. Małe Siostry Niepokalanego Serca Maryi pracowały w sierocińcach i częstochowskich szpitalach. W szczególności w szpitalu chorób zakaźnych. Zgromadzenie prowadziło dom starców należący do Towarzystwa Dobroczynności oraz dom dla chorych na gruźlicę. W każdym domu siostra pełniła funkcję opiekunki ubogich i koordynowała pracę charytatywną domu. Dom Macierzysty, położony niedaleko Jasnej Góry, ułatwiał tę pracę, zwłaszcza wśród pielgrzymów. Siostry brały udział we wszystkich akcjach charytatywnych prowadzonych na terenie miasta, a także w komitetach pomocy, parafiach i klasztorze oo. Paulinów.