Artykuł powstał w oparciu o materiały archiwalne i publikacje współczesne. Większość odpowiednich źródeł znajduje się w Archiwum Prowincji Sióstr Miłosierdzia w Krakowie, inne ważne zapisy znajdują się w poszczególnych domach Zgromadzenia, które powstały na terenie XIX-wiecznej Galicji. Ponieważ Siostry Miłosierdzia pracowały w zupełnie odmiennych warunkach i środowisku, niniejszy opis ich misji podzielono na trzy części. Pierwsza część dotyczy pracy w szpitalu. Siostry był pracownikami czternastu prywatnych placówek w małych miasteczkach i wsiach, finansowanych z fundacji charytatywnych, dwudziestu dwóch szpitali publicznych w większych miastach Galicji i trzech zakładów specjalistycznych (dla psychiatrów, dzieci i szpitala wojskowego). Ogółem w tym okresie we wszystkich rodzajach szpitali pracowało 348 Sióstr Miłosierdzia. Część druga dotyczy pracy Sióstr Miłosierdzia w domach dla nieuleczalnie chorych i osób starszych (Kraków, Lwów, Czortków, Stryj), ich opiece nad pacjentami na oddziałach ambulatoryjnych Domów Zgromadzenia oraz wizytacje w domach chorych. Liczba wizytacji wahała się od 3465 w 1870 r. do 6466 w 1881 r. W Centralnym Domu Prowincji w Krakowie codziennie wydawane były ciepłe obiady dla ubogich. Ostatnia część artykułu dotyczy pracy Sióstr Miłosierdzia w więzieniu dla kobiet we Lwowie (pielęgnacja, przygotowanie zawodowe, wychowanie, nadzór w czasie pracy) oraz w dwóch domach dla sierot we Lwowie i Krakowie. W swoich domach w całej Galicji Siostry Miłosierdzia zapewniały schronienie i edukację dziewczętom z ubogich rodzin.