Problematykę emigracji zarobkowej oraz duszpasterstwa emigrantów z Królestwa Kongresowego ujęto w niniejszym artykule w trzech blokach. W pierwszej części artykułu omówiono emigrację zarobkową jako zjawisko społeczne, które rozpowszechniło się po 1870. Najpierw omawiane są przyczyny emigracji zarobkowej. Następnie omówiono skalę i proporcje emigracji oraz podjęto próbę zbadania pochodzenia społecznego emigrantów. Ostatnie zagadnienie poruszone w pierwszej części artykułu dotyczy geograficznych kierunków emigracji oraz różnych motywów, jakie kierują się decyzjami ludzi o emigracji z poszczególnych diecezji Królestwa Kongresowego. W drugiej części artykułu dokonano analizy stosunku Kościoła do emigracji zarobkowej: wypowiedzi Stolicy Apostolskiej na ten temat, stanowiska biskupów i proboszczów oraz rozważaniem problemów emigracji w periodykach kościelnych. Tematem trzeciej części artykułu jest posługa Kościoła wśród i na rzecz emigrantów. W tej części omówione są także inne formy pomocy emigrantom — formy inicjowane nie tylko przez duchownych, ale także przez świeckich katolików. Opisano w nim zakres i cel działalności organizacji i stowarzyszeń zajmujących się sprawami emigracyjnymi oraz wyjaśniono inicjatywy diecezjalne podejmowane w celu zaspokojenia potrzeb duchowych emigrantów. Przeanalizowano formy posługi parafialnej na rzecz emigrantów. W zakończeniu artykułu przedstawiono wpływ emigracji na postawy moralne i religijne samych emigrantów.