
Działalność Zgromadzenia Sióstr Imienia Jezus, założonego w 1887 roku przez Honorata Koźmińskiego, we współpracy z Marią Franciszką Witkowską, miała na celu odnowę życia religijnego i moralnego rękodzielniczek oraz edukację dzieci i młodzieży w duchu moralności chrześcijańskiej. W latach 1887-1946 rozwijała się w trzech kierunkach: społeczno-dobroczynnym, oświatowym oraz oświatowo-wychowawczym. Do I wojny światowej najbardziej charakterystyczną formą tej działalności były warsztaty nauczania handlu, następnie w okresie międzywojennym siostry prowadziły różne szkoły zawodowe i techniczne, kursy oraz internaty i domy dla uczniów. W czasie II wojny światowej i bezpośrednio po niej pracowały w kuchniach i domach dziecka. Zgromadzenie było jednym z inicjatorów powstania Stowarzyszenia Rzemieślników Chrześcijańskich „Dźwignia”, utworzonego w 1906 roku w Warszawie – było to w istocie swego rodzaju związek kobiecy rzemieślników. Stowarzyszenie zakładało różne warsztaty zawodowe, prowadziło urzędy pracy, towarzystwa wzajemne i kasy oszczędnościowe, organizowało pomoc prawną i medyczną, kursy praktyk zawodowych, domy wczasowe, pensjonaty i przedszkola. Siostry udzielały pomocy i opieki chorym, osobom starszym, chorym i bezrobotnym. W czasie II wojny światowej pomagało żołnierzom, członkom ruchu oporu, powstańcom warszawskim, osobom zagrożonym aresztowaniem i Żydom.
<< < 65 66 67 68 69 70 71 72 73 74 > >>
Możesz również Rozpocznij zaawansowane wyszukiwanie podobieństw dla tego artykułu.