Anna Śląska (1204-1265), żona Henryka II Pobożnego, podobnie jak inne bogobojne córki rodów książęcych XIII w., reprezentowała franciszkański typ świętości. W Bibliotece Uniwersyteckiej we Wrocławiu znajduje się kodeks z XIV wieku obejmujący m.in. "Vita Annae ducissae Silesae". Oryginalna, niezachowana "Vita" powstała najprawdopodobniej w drugiej połowie XIII w. Jej autorem był anonimowy franciszkanin z klasztoru wrocławskiego, niedaleko dworu królewskiego. Dzieło powstało na zamówienie Klarysek, których założycielką i patronką była Anna. Zakonnice zabiegały o kanonizację księżniczki. Ponieważ jednak ich kult nie był szeroko rozwinięty, nie podjęto żadnych oficjalnych wysiłków w tym kierunku. Jedynym śladem idei kanonizacji jest łacińska "Vita Annae", mająca niewielką wartość literacką. Bardziej przypomina rejestr pobożnych dzieł księżniczki. Z drugiej strony jest niezastąpionym źródłem pozwalającym poznać osobowość Anny, a przede wszystkim dzieło hagiograficzne: pobożność chrystocentryczną, surową ascezę, działalność charytatywną i współczujący charakter duchowości księżniczki. Dla czytelników "Vita" była dowodem świętości jej bohatera, pełniła także rolę dydaktyczną i moralizującą, zachęcając do podobnego życia i działania w duchu ewangelicznej miłości do Boga i bliźniego. "Vita Annae" jest niewątpliwie kolejnym przykładem obecności i recepcja ideałów franciszkańskich wśród ludności polskiej w średniowieczu.