Niniejsza praca jest edycją krytyczną źródła do historii Kościoła, jakim jest Inwentarz Klasztoru Karmelitów Trzewiczkowych Najświętszej Marii Panny w Horodyszczach spisany w 1772 roku. Zgromadzenie przedstawione w edytowanym źródle było w drugiej połowie XVIII wieku, oraz w pierwszych trzech dekadach następnego stulecia, największym i najzamożniejszym klasztorem Zakonu Karmelitów Trzewiczkowych na Wołyniu. Jego burzliwe dzieje nie zostały jednak szerzej rozpoznane w istniejącej literaturze. Inwentarz jest zatem źródłem, pozwalającym wejrzeć w życie konwentu, o którym bardzo niewiele wiadomo. W dokumencie znajdują się informacje o klasztorze oraz kościele Karmelitów w Horodyszczach, bibliotece zakonników, a także majątku gospodarczym składającym się z wsi Horodyszcze oraz Paszuki.