Franciszka Zmysłowska (1865–1949) była czwartą matką przełożoną Zgromadzenia Sióstr Służebnic Najświętszej Maryi Panny, założonego w 1878 r. przez księdza Honorata Koźmińskiego. Szczególnym celem Zgromadzenia była praca na rzecz odnowy wiary i moralności chrześcijańskiej wśród chłopów. F. Zmysłowska wraz z założycielką, jako przełożona w latach 1895-1919, dostosowała struktury Zgromadzenia do wymogów Stolicy Apostolskiej. Honorat Koźmiński, chcąc uzyskać zgodę papieską dla Zgromadzenia, podjął decyzję o otwarciu formalnego nowicjatu w Nowym Mieście nad Pilicą. Następnie otwarto domy formacyjne dla każdej prowincji, której Zgromadzenie posiadało dziesieć. Trudności w utrzymaniu tak dużej liczby domów formacyjnych skłoniły Kapitułę do otwarcia w 1902 roku jednego nowicjatu w Mariewce Opoczyńskiej. Przez pierwsze dziesięć lat przewodnictwa Franciszki Zmysłowskiej Zgromadzenie rozwijało się bardzo dynamicznie i pozyskało największą w swojej historii liczbę członków. Franciszka Zmysłowska, zgodnie z charyzmatem Zgromadzenia założyła większość domów na wsi, z których pochodziła większość sióstr. Pod jej kierownictwem zakres prac Zgromadzenia znacznie się poszerzył.