Niniejszy artykuł jest uaktualnionym opracowaniem na temat stanu badań nad Biblioteką Zgromadzenia Misji w Warszawie. Początki biblioteki sięgają zapewne przybycia do Polski pierwszych księży misjonarzy i zajęcia przez nich kościoła Św. Krzyża w Warszawie. Rozkwit Biblioteki przypada na XVIII w., kiedy na czele Prowincji Warszawskiej Zgromadzenia stał ks. Piotr Jacek Śliwicki (1739-1774), przyjaciel i współpracownik Józefa Andrzeja Załuskiego (twórcy słynnej Biblioteki Załuskich). W 1864 r. władze rosyjskie wydały zakaz wobec Zgromadzenia Misji w Królestwie Kongresowym i nakazały zamknięcie jego biblioteki. Na krótko przed likwidacją Biblioteka posiadała ok. 30 000 woluminów, większość z nich znalazła się w zbiorach Biblioteki Warszawskiego Seminarium Duchownego. Oprócz przedstawienia jej krótkiej historii, autor dokonuje krótkiego przeglądu źródeł (część z nich dotychczas nieznanych) i opracowań krytycznych dotyczących Biblioteki Wincentyńskiej. Zawiera także rozdział poświęcony jej charakterystycznym znakom własnościowym. Na koniec zestawia szerokie spektrum dawnych i nowszych opinii na temat rangi i wartości kolekcji Wincentyńskiej. Artykuł ma charakter raportu z postępu prac. Należy mieć nadzieję, że dalsze badania dziejów Biblioteki Wincentyńskiej zaowocują wszechstronną oceną jej roli w dziejach Kościoła katolickiego i nauki polskiej w XVIII i XIX wieku.