W połowie XVII w. dekanat słonimski był jednym z 26 dekanatów diecezji wileńskiej. Zgodnie z aktami synodalnymi z 1669 r. dekanat został podzielony na 14 parafii. Były to Darewo, Dworzec, Horodyszcze, Jelna, Lachowicze, Motczadź, Mysz, Polonka, Rohotna, Słonim, Stwoołowicze, Wsielub, Zadźwieja i Zdzięcioł. Większość kościołów dekanatu słonimskiego, podobnie jak w pozostałej części diecezji wileńskiej, była zbudowana z drewna. Kościół otoczony cmentarzem miał zazwyczaj oddzielną dzwonnicę; czasami na terenie kompleksu znajdował się jeszcze jeden budynek, kostnica. W całej dekanacie istniały tylko trzy kościoły kamienne. Artykuł dotyczy zniszczeń, jakie wyrządziły kościoły parafialne rzymskokatolickie dekanatu słonimskiego podczas wojny rosyjskiej toczącej się w latach 1654-1667. Armia moskiewska pod dowództwem A. M. Trubeckiego wkroczyła do dekanatu słonimskiego we wrześniu 1655 r. Kolejna fala zniszczeń nastąpiła po wznowieniu działań wojennych w 1659 r. Jesienią tego roku po Wielkim Księstwie Litewskim zaczęła przemierzać armia rosyjska dowodzona przez Kniaza Chowanskiego. W marcu 1660 r. Chowanski skierował swoje wojska na Twierdzę Lachowicką. Podczas gdy wokół oblężonej twierdzy trwały miesiącami zacięte walki, Rosjanie zdewastowali całą okolicę, czyli wsie wchodzące w skład dekanatu słonimskiego. Wiele informacji o kościołach regionu dostarczają księgi wizytacji dekanatu słonimskiego z lat 1653-54 i 1668. Dla dziesięciu parafii zachowały się także protokoły wizytacji z roku 1633. Kolejnym istotnym źródłem jest zespół 5 kościołów. inwentarze z lat 1662-1675. Bardzo ważnym źródłem informacji o wpływie niedawnych działań wojennych na tutejsze kościoły są zapisy wizytacji dokonanych przez sufragana białoruskiego Mikołaja Słupskiego w latach 1673—1677. Skala czasowa zachowanych materiałów wizytacyjnych pozwala ocenić stan kościołów przed i po wojnie. Właściwie najpełniejsza zachowana dokumentacja wizytacji i akt inwentarzowych dotyczy dekanatu słonimskiego. W analizach spisów inwentarzowych szczególną uwagę poświęcono zmianom w najcenniejszych przedmiotach kościołów, takich jak srebrne kielichy, pyksy, monstrancje, relikwiarze, ampułki, szaty liturgiczne i różnorodne wyposażenie. Studujący dzieje Wielkiego Księstwa Litewskiego są zgodni co do tego, że wojna rosyjska z lat 1654-1667 jest – obok chrztu Litwy i zaborów – jednym z najważniejszych punktów zwrotnych w historii regionu.