Kultura i współczesne społeczeństwo rzucają nowe wyzwania instytucjom akademickim (przede wszystkim w Europie). Dlatego Kościół zaczął na nowo zakładać własne uniwersytety, aby promować dialog pomiędzy wiarą i rozumem. W świecie akademickim zaczęła wzrastać autonomia studenta, coraz większy nacisk kładzie się na autodydaktykę przy użyciu technologii multimedialnych. Doprowadziło to do działań innowacyjnych w procesie dydaktycznym i w systemie nauczania, wymuszając przemiany uniwersytetów, którym stawia się pytanie dotyczące ich roli do odegrania w świecie. Pomiędzy teologią a naukami ścisłymi musi istnieć dialog, którego prowadzenie opisał Jan Paweł II w Sapientia Christiana, Ex Corde Ecclesiae i Fides et Ratio. Dwie refleksje wysuwają się na czoło: pierwsza to wzajemne korzyści, które nauka i teologia mogą uzyskać w dialogu intelektualnym w kontekście uniwersyteckim. W konsekwencji teologia odgrywa niezbywalną rolę w poszukiwaniu jedności wiedzy i dlatego to jej przypada pełna odpowiedzialności obecność w uniwersytecie. Druga mówi o wadze dochodzenia do zintegrowanego spojrzenia, które oscyluje pomiędzy lekturą naukową i lekturą religijno-teologiczną świata. Veritatis gaudium Papieża Franciszka ukazuje perspektywy rozwoju studiów kościelnych. Nowe dynamiki społeczne i kulturowe zmuszają do rozszerzenia celowości studiów, ażeby Ewangelia nie tylko dosięgała każdej osoby indywidualnie, lecz wszystkie kultury w ich całości.
<< < 5 6 7 8 9 10 11 12 13 14 > >>
Możesz również Rozpocznij zaawansowane wyszukiwanie podobieństw dla tego artykułu.