Utworzenie sądu najwyższego w okresie Pierwszej Rzeczypospolitej, jakim był Trybunał Koronny, było istotnym krokiem na drodze modernizacji ustroju wymiaru sprawiedliwości. Wprowadzenie do procedury sądowej instytucji apelacji i innych pokrewnych instytucji umożliwiających odwołanie się od wyroku wiązało się z naturalnym w takim stanie rzeczy ograniczeniem prerogatyw monarszych. Król jako suweren wydawał zawsze wyrok ostateczny, od którego żadne odwołanie nie przysługiwało. Potrzeba rozpatrzenia odwołania od orzeczenia zapadłego w pierwszej instancji spowodowała konieczność utworzenia najwyższego organu sądowego. Trybunał Koronny zapisał wspaniałą kartę w historii polskiego sądownictwa, bazując na oryginalnych i interesujących rozwiązaniach natury prawnej i praktycznej. Niniejsze opracowanie przybliży genezę, funkcjonowanie i wpływ Trybunału Koronnego na rozwój i funkcjonowanie organów wymiaru sprawiedliwości Rzeczypospolitej Szlacheckiej w okresie od XVI do XVIII wieku.