Odzyskanie niepodległości i ponowne łączenie ziem polskich w jeden organizm społeczny i polityczny wymagał od legislatorów tytanicznej pracy w zakresie unifikacji różnych systemów prawnych, praktyk i zwyczajów prawnych odziedziczonych po zaborcach. Nie inaczej było i na niwie regulacji dostępu do broni, w szczególności broni palnej. Obowiązujące przepisy zaborców w różny sposób traktowały dostęp do broni palnej, co z czasem wymusiło na prawodawcy polskim ujednolicenie regulacji w tym zakresie. Niniejsze
opracowanie omawia wybrane przepisy regulujące dostęp do broni na ziemiach polskich w okresie międzywojennym. Analiza historycznego stanu prawnego w zakresie dostępu do broni palnej na ziemiach polskich wskazuje na stopniowe ograniczanie prawa do posiadania broni, początkowo stosunkowo swobodnego. Jak zawsze związane jest to ze zmianami politycznymi i postępującą etatyzacją życia społecznego przed wybuchem II wojny światowej oraz burzliwymi wydarzeniami wojennymi na terenie ziem polskich.