Analizując dyskurs baletowy, spektaklu nie należy traktować jak dokładnego przedstawienia, ale jak wewnętrznie uwarunkowane treści i wzorce określonego aktu komunikacji środowiska artystycznego. Należy podkreślić uniwersalne elementy spajające, czyli libretto – spektakl – choreografię – taniec. W tym artykule autorka dąży do nakreślenia procedur przygotowawczych, do precyzyjnego określenia dyskursu baletowego. Myślę, że wydobycie wartości podstawowych i szczegółowych musi nastąpić w momencie doprecyzowania ich istoty jako konkretnego przekazu. W związku z powyższym warunkiem, koniecznym jest zbliżenie się do osiągnięcia tego celu poprzez wytyczenie kolejnych inicjatyw badawczych.