W niniejszej pracy autor stara się odpowiedzieć na pytanie, jak współcześni, ludzie XIV — XV wieku zapatrywali się na zerwanie Jadwigi Andegawenki z Wilhelmem Austriackim, chrzest Jagiełły i jego małżeństwo z królową, objęcie przezeń tronu polskiego i płynące stąd konsekwencje. Dla zdecydowanej większości autorów, reprezentujących różne środowiska wielu krajów europejskich, bynajmniej nie sprawa Wilhelma, ale właśnie sprawa Jagiełły stanowiła problem pierwszorzędnej wagi . Pretensje i żale austriackiego książątka nie posiadały dla współczesnych — poza rzecz zrozumiała środowiskami zbliżonymi do dworu wiedeńskiego — tego ciężaru gatunkowego, jaki nadano im w literaturze XIX i XX wieku. Stanowiły one wygodny argument którym z różnych motywów posługiwały się koła wrogie Jagielle, przeciwne objęciu przezeń polskiej korony i Unii. Austriacka i krzyżacka propaganda nie zyskały większego posłuchu nawet w piśmiennictwie niemieckim XV w., a co dopiero na Śląsku, czy we Włoszech, Francji bądź Anglii.