Kościół Wszystkich Świętych w Warszawie należy do największych kościołów w Polsce. Został zaprojektowany przez Henryka Marconiego. Do jego ukończenia w latach 1861-1893 przyczynili się praktycznie wszyscy znani wówczas polscy artyści. Jego neorenesansowy styl nawiązuje do kościoła św. Guistyny w Padwie. Pierwotnie Kościół Wszystkich Świętych składał się z kościoła głównego, który mógł pomieścić ok. 5000 wiernych i mniejszy kościół na dole, który pomieścił ok. 3000 osób. Obecnie ten ostatni jest podzielony na kilka przedziałów. W czasie II Światowej Kościół Wszystkich Świętych znalazł się w granicach żydowskiego getta. Księża związani z kościołem pomagali Żydom w miarę swoich możliwości. W czasie działań wojennych 1939 i 1944 roku kościół uległ poważnym zniszczeniom, jego wnętrze i większość znajdujących się w nim dzieł sztuki uległy zniszczeniu. Prace konserwatorskie przy zrujnowanym kościele rozpoczęto w 1946 roku. Monumentalne obrazy utracone podczas wojny zastąpiono obrazami Michaela Willmana (1630-1706). To właśnie w Kościele Wszystkich Świętych papież Jan Paweł II otworzył Kongres Eucharystyczny w 1987 roku.