W swoich wspomnieniach Matka Maria Xawera od Jezusa, hrabina Czartoryska (1833-1928), karmelita boska, opisuje odrodzenie w Polsce Zakonu Karmelitów i Zakonu Sióstr Karmelitanek Bosych. Było to dzieło grupy sióstr zakonnych pod przewodnictwem matki Jadwigi Wielhorskiej, które przybyły z Belgii do Poznania. Wkrótce jednak opuściły nowo wybudowany klasztor przy ulicy Wieżowej. Wypędzone represjami Kulturkampfu, w 1874 r. wyjechały do Krakowa. Tutaj znalazły schronienie w klasztorze Sióstr Karmelitanek Bosych przy ul. Kopernika, aż do czasu przeniesienia się do nowego klasztoru w Łobzowie w 1875 r. Nowy klasztor stał się katalizatorem odrodzenia polskiego Karmelu po fazie przymusowych kasat, podjętych przez trzy mocarstwa, które dokonały rozbiorów Polski. Z klasztoru krakowskiego powstały trzy nowe fundacje: w Przemyślu, Lwowie i Poznaniu. Aby uchronić przed zamknięciem jedyny klasztor Karmelitów Bosych w Czernej, Siostry Karmelitanki z Łobzowa zorganizowały w 1875 r. jego przyjęcie do półprowincji austriackiej. W 1879 r. zaprosiły do siebie generała Zakonu ks. Łukasza od św. Jana od Krzyża, by złożył wizytę kanoniczną w klasztorach w Krakowie i w Czemie. Kiedy przybył, przedstawiły mu niepewną sytuację klasztoru w Czernej i poprosiły o pilną pomoc. Ich wysiłki nie poszły na marne. W następnym roku przyjazd ośmiu ojców i dwóch braci z innych prowincji dał Czernej nowe życie. Ich modlitwy o odrodzenie życia monastycznego w Czernej przyniosły rezultaty na wiele sposobów. Wreszcie zaczęto uzyskiwać zgody i oficjalne pozwolenia na założenie nowego klasztoru Karmelitów Bosych w Krakowie. I znów sukces: Definitorium Prowincjalne w Wiedniu nie tylko poparło tę ideę, ale wręcz nakazało zakonnicom przyśpieszyć prace budowlane i zapewniło na to środki (tj. 20 tys. koron, czyli cały posag Rafaeli Hochberger ; 71.448 koron i 75 hellerów ze zbiorów publicznych oraz w pełni wyposażona zakrystia). Po ukończeniu budowy klasztoru Zarząd Generalny podjął 20 października 1911 roku decyzję o utworzeniu polskiej półprowincji Zakonu i nadał jej imię Ducha Świętego. Nikt nie przyczynił się bardziej do dzieła przywrócenia obecności karmelitów w Polsce niż Matka Maria Xawera od Jezusa Czartoryskiego, autorka pamiętnika, który jest tu publikowany po raz pierwszy.