Autorzy tekstu opisują źródła i filary duchowości wincentyńskiej poprzez analizę studiów wincentyńskich, próbę zrozumienia fenomenów duchowych i „sposobu” modlitwy w życiu św. Wincentego a Paulo. Powyższe studium doprowadziło ich do następujących wniosków: duchowość założyciela Zgromadzenia Misji zrodziła się z Miłości (Boga) i zwrócona jest ku miłości (człowiekowi); w życiu duchowym wykorzystywał on metody i pojęcia w takiej mierze, w jakiej służyły ortopraksji; w centrum swojej misji Wincenty postawił człowieka, którego należy zewangelizować, aby mógł się zbawić.