W artykule omówiono proces przejęcia przez państwo burs i internatów prowadzonych przez Kościół katolicki. Do realizacji tego zadania zaproponowano zastosowanie tej samej procedury i przepisów prawnych, co przy likwidacji w lipcu 1952 r. niższych seminariów zakonnych, internatów i niektórych domów formacyjnych zgromadzeń zakonnych. Decyzje o zamknięciu ośrodków prowadzonych przez zakony nie były poprzedzone żadnymi ponagleniami w celu wyjaśnienia czy uregulowania ich bytu prawnego. W istocie decyzje władz o likwidacji burs i internatów zakonnych łamały także art. 19 porozumienia pomiędzy państwem a Kościołem z kwietnia 1950 r. Zgromadzenia zakonne pozbawiono ich własności ruchomej i nieruchomej, uniemożliwiając prowadzenie działalności w zakresie ich powołania i obowiązujących ustaw.