Wśród stosunkowo licznych sanktuariów maryjnych na ziemiach polskich, na uwagę zasługuje również siedemnastowieczny kościół parafialny we Włoszczowej pod wezwaniem Wniebowzięcia Najświętszej Maryi Panny. Geneza powstania tej świątyni wiąże się ściśle z ruchem reformacji w Polsce. W drugiej bowiem połowie wieku XVI Włoszczowa była ośrodkiem ruchu kalwińskiego. Działał tam wówczas, między innymi, Grzegorz z Żarnowca, znany minister zboru kalwińskiego. Szafrańcowie, ówcześni właściciele Włoszczowej, wyznania kalwińskiego, zamienili parafialny kościół katolicki, pod wezwaniem św. Jakuba Apostoła, na zbór. W 1642 we Włoszczowie, objawiła się Matka Boża, dając znać, że chce, „aby katolicy nowy dla siebie kościół postawili”. Kilka lat później (1646) na miejscu objawienia się Najświętszej Maryi Panny wybudowano nową świątynię. Poniższy artykuł próbuje przybliżyć dzieje kultu obrazu przedstawiającego Matkę Bożą wraz ze św. Józefem i św. Joachimem.