Do niedawna badania prozopograficzne niższego duchowieństwa katedr nie budziły większego zainteresowania historyków. Ustalenie spisu nazwisk wikariuszy katedry płockiej, ze względu na ich pochodzenie społeczne, terytorialne, studia i wykształcenie oraz ich karier kościelnych pozwoliło autorowi na dokończenie wcześniejszych studiów dotyczących wysokiego duchowieństwa kapituły płockiej, czyli prałatów i kanoników. Pomiędzy XIII w. i połową XV w. grono wikariuszy katedry płockiej liczyło 74 osoby. Pierwszym znanym wikariuszem, którego imię pojawia się w dokumentach z 1289 r., był podkustosz Jakub, zastępca prałata-kustosza. Funkcję tę pełnili pomocnicy prałatów – w katedrze płockiej było dwóch: wicedziekan i podkustosz. Zdarzały się także przypadki kumulacji wikariatów dożywotnich i kanoników płockich. Obecnie od XIII w. możemy zidentyfikować 6 prodziekanów i 8 podkustoszy. Na 74 wikariuszy płockich tylko 10 zostało przyjętych do zakonu. Większość z nich była pochodzenia szlacheckiego; a karierę w kapitule zdobyli jedynie wikariusze rodów szlacheckich. W artykule zawarto 75 krótkich biogramów prezentujących kariery i działalność wikariuszy płockich zarówno w mieście, jak i poza nim .
También puede {advancedSearchLink} para este artículo.