Geneza przedstawienia trzeciego upadku Jezusa pod krzyżem sięga literatury apokryficznej i inscenizacji pasyjnych, bazujących na apokryfach. W polskiej literaturze apokryficznej, najstarszymi tekstami związanymi z Męką Zbawiciela są "Rozmyślanie o żywocie Pana Jezusaczyli" oraz "Rozmyślania dominikańskie". Najstarsze przedstawienia ikonograficzne trzeciego upadku Jezusa pochodzą z XIV wieku. Początki inscenizacji epizodów ewangelicznych, w tym pasyjnych, sięgają XI wieku w Europie Zachodniej. W Polsce, podobnie jak w innych krajach europejskich, inscenizacje religijne przekształciły się w widowiska o charakterze coraz bardziej świeckim i zostały ostatecznie zakazane przez Stolicę Apostolską w 1685 roku. Misteria Męki Pańskiej oraz procesje Drogi Krzyżowej stały się głównymi wydarzeniami religijnymi obchodzonymi w kościołach. Kalwaria Zebrzydowska, powstała w 1600 roku, odegrała istotną rolę w polskiej pobożności pasyjnej. Pielgrzymowanie do niej było związane z różnego rodzaju wydawnictwami dewocyjnymi, które propagowały kult Trzeciego Upadku Jezusa pod krzyżem. Motyw Trzeciego Upadku Jezusa pod krzyżem miał ważne miejsce w ludowej pobożności pasyjnej na obszarze Małopolski, szczególnie w okolicach Kalwarii Zebrzydowskiej. Był tematem często podejmowanym w ludowej plastyce, folklorze słownym i obrzędowości pielgrzymkowej, wyrażając nadzieję na odkupienie grzechów.