Historia Polaków zamieszkujących tereny Bośni i Hercegowiny sięga drugiej połowy XIX wieku. W 1914 r. ich liczba wynosiła około 114 tys. Pojawienie się państwa jugosłowiańskiego znacząco zmieniło ich sytuację. W 1938 r. w Jugosławii mieszkało zaledwie 20 tysięcy Polaków. Artykuł opisuje warunki życia i pracy polskiej emigracji, formy ich aktywności społecznej (organizacje, system szkolnictwa), ważną rolę pracy duszpasterskiej i kulturalnej Polaków. Pracujący tam księża zajmowali się także relacjami pomiędzy Polakami a innymi grupami wyznaniowymi i etnicznymi. Autorka przedstawia postać polskich księży, ich działalność oraz trudności, jakie napotykali. Podkreślona zostaje jednocześnie szczególna rola polskiego duszpasterza, który musiał być tłumaczem, doradcą, mediatorem w przypadku sporów, obrońcą przed wyzyskiem i niesprawiedliwością, przedstawicielem wobec władz lokalnych, budowniczym, wychowawcą, animatorem życia organizacyjnego i wreszcie symbolem więzi z ojczyzną.