Przejdź do głównego menu Przejdź do sekcji głównej Przejdź do stopki
Teka Komisji Prawniczej PAN Oddział w Lublinie

Tom 12 Nr 1 (2019)

Artykuły

Cyberkultura: zagrożenie czy szansa dla edukacji człowieka

DOI: https://doi.org/10.32084/tekapr.2019.12.1-19  [Google Scholar]
Opublikowane: 30.06.2019

Abstrakt

Przedmiotem opracowania jest ocena wpływu cyberkultury na edukację współczesnego człowieka. Podjęcie się takiego tematu jest konieczne ze względu na dane statystyczne, które pokazują, że edukacja nieformalna z wykorzystaniem instrumentów teleinformatycznych nabiera coraz większego znaczenia. Hipoteza badawcza to twierdzenie, edukacja w cyberprzestrzeni jest niezwykle pożyteczna, niesie ze sobą nowe możliwości dla człowieka w zakresie zdobywania nowych kwalifikacji. Celem zaś pracy jest wykazanie ewentualnych zagrożeń. Wyjściem jest zatem tworzenie cyberkultury. W pracy są liczne odniesienia do elementów prawniczych, ale też socjologicznych i statystycznych.

Bibliografia

  1. Aleksandrowicz, Tomasz R. 2016. “Bezpieczeństwo w cyberprzestrzeni ze stanowiska prawa międzynarodowego.” Przegląd Bezpieczeństwa Wewnętrznego 15:11–28. [Google Scholar]
  2. Brodecki, Zdzisław, and Anna M. Nawrot. 2007. Świątynia w cyberkulturze: technologie cyfrowe i prawo w społeczeństwie wiedzy. Gdańsk: Wydawnictwo Uniwersytetu Gdańskiego. [Google Scholar]
  3. Brzostek–Pawłowska, Jolanta. 2009. “Imersyjna edukacja: zastosowania wirtualnej rzeczywistości w elektronicznych kursach.” E-learning. Realny i wirtualny świat 12:5–32. [Google Scholar]
  4. Hilton, Alice M. 1964. “An ethos for the age of cyberculture.” Proceedings of the April 21–23, 1964, spring joint computer conference 1:139–53. [Google Scholar]
  5. Kluszczyński, Ryszard W. 2001. Społeczeństwo informacyjne: cyberkultura: sztuka multimediów. Kraków: Rabid. [Google Scholar]
  6. Kozinets, Robert V. 1998. “On netnography: Initial reflections on consumer research investigations of cyberculture.” Assiociation for Consumer Reserch, North American Advances vol. 25, 366–71. [Google Scholar]
  7. Krassowski, Krzysztof. 2018. “Koncepcja informacji i edukacji człowieka jako narzędzia przeciwdziałania zagrożeniom w cyberprzestrzeni.” Journal of Modern Science vol. 37, no. 2:327–40. [Google Scholar]
  8. Lengrand, Paul. 1995. Obszary permanentnej samoedukacji. Warszawa: Towarzystwo Wolnej Wszechnicy Polskiej. [Google Scholar]
  9. Lévy, Pierre. 2001. Cyberculture. Vol. 4. Minneapolis: University of Minnesota Press. [Google Scholar]
  10. Sawicka, Renata. 2019. Opis wybranych metod aktywizujących. http://www.publikacje.edu.pl/pdf/12246.pdf [accessed: 17.01.2019]. [Google Scholar]
  11. Sepulak, Marian Z. 2016. “Cyberprzestrzeń a zagrożenia wychowawczej roli systemu rodzinnego.” Studia i prace pedagogiczne 3:37–50. [Google Scholar]
  12. Sitek, Magdalena. 2016. Prawa (potrzeby) człowieka w ponowczesności. Warszawa: Wydawnictwo C.H. Beck. [Google Scholar]
  13. Solarczyk–Szewc, Hanna. 2014. “Uczenie się przez całe życie jako metakompetencja.” In Ewaluacja poprawy jakości kształcenia, ed. Jan Grzesiak, 93–101. Kalisz–Konin: Państwowa Wyższa Szkoła Zawodowa w Nowym Sączu. [Google Scholar]
  14. Turner, Fred. 2010. From counterculture to cyberculture: Stewart Brand, the Whole Earth Network, and the rise of digital utopianism. Chicago: University of Chicago Press. [Google Scholar]
  15. Zawojski, Piotr. 2018. Cyberkultura: syntopia sztuki, nauki i technologii. Ed. 2. Katowice: Wydawnictwo “Poltext”. [Google Scholar]
  16. Żmigrodzka, Małgorzata. 2017. “Techniki wirtualnej rzeczywistości w procesie edukacji.” Marketing instytucji naukowych i badawczych 4(26):117–34. [Google Scholar]

Downloads

Download data is not yet available.