Abstrakt
Epistemologia teologiczna Tomasza z Akwinu została przedstawiona jako odpowiedź na aporię klasycznej myśli metafizycznej, która potwierdzała relacyjność episteme, ale zaprzeczała Pierwszej Zasadzie. Droga, która prowadziła poprzez przyczyny do przyczyny ostatecznej, pozostawała bez fundamentu. W przeciwieństwie do tego, ontologia trynitarna rozwinięta przez Ojców Kościoła pozwoliła Akwinowi na uznanie fundamentu episteme wraz z jego relacyjnością w immanentnej relacji Boga Trójjedynego. Wynika to z ponownego odczytania Jana Damasceńskiego i z tego, że Tomasz – w przeciwieństwie do tego, co działo się w myśli Boecjusza i Ryszarda od św. Wiktora – zmienił pojęcie osoby tak, aby mogło być zastosowane zarówno do człowieka, jak i do Boga. Już sama analiza aktu wiary, a także ponowne odczytanie imienia Verbum w wyłącznym sensie pojęciowym ujawniają, jak Tomasz rozwinął prawdziwą trynitarną epistemologię jako odzwierciedlenie swojej trynitarnej ontologii.
Bibliografia
Aristotle, Caegoriae.
Aristotle, Metaphysica.
Augustine, De praedestinatione sanctorum.
Ayres L., Augustine and the Trinity, Cambridge 2010.
Boethius, De duabus naturis.
Cunningham D., Participation as a Trinitarian Virtue: Challenging the Current ‘Relational’ Consensus, “Toronto Journal of Theology” 14 (1998), pp. 7–25.
Elders L.J., Thomas Aquinas and his Predecessors: the Philosophers and the Church Fathers in his Work, Washington 2018.
Emery G., Chronique de théologie trinitaire (V), “Revue Thomiste” 101 (2001), pp. 581–582.
Emery G., The Trinitarian Theology of Saint Thomas Aquinas, Oxford 2010.
Emery G., Trinity in Aquinas, Naples FL 2008.
Friedman R.L., Medieval Trinitarian Thought from Aquinas to Ockham, Cambridge 2010.
Gnilka C., Chrêsis: die Methode der Kirchenväter im Umgang mit der antiken Kultur: Der Begriff des “rechten Gebrauchs,” Basel 2012.
Gnilka C., Voraussetzungslose Wissenschaft?, “Annales Theologici” 32 (2018), pp. 301–316.
Guardini R., Das Ende der Neuzeit, Würzburg 1950.
John Damascene, De fide orthodoxa.
Levering M., Scripture and Metaphysics: Aquinas and the Renewal of Trinitarian Theology, Maiden 2004.
Lévy A., Le créé et l’incréé: Maxime le confesseur et Thomas d’Aquin: aux sources de la querelle palamienne, Paris 2006.
Louth A., St John Damascene: Tradition and Originality in Byzantine Theology, Oxford 2002.
MacIntyre A., Three Rival Versions of Moral Inquire, Notre Dame 1990.
Maspero G., La perichoresis e la grammatica teologica dei primi sette Concili ecumenici, “Theo-Logica” 4/2 (2020), DOI: https://doi.org/10.14428/thl.v4i2.22183.
Norris Clarke W., Explorations in metaphysics: being-God-person, Notre Dame 1992.
Norris Clarke W., The one and the many: a contemporary Thomistic metaphysics, Notre Dame 2015.
Pelster F., Roger Marston O.F.M. (+1303), ein englischer Vertreter des Augustinismus, “Scholastik“ 3 (1928), pp. 526–556.
Richard of Saint Victor, De Trinitate.
Schmaus M., Der Liber propugnatorius des Thomas Anglicus und die Lehrunterschiede zwischen Thomas von
Aquin un Duns Scotus, II, Münster 1930.
Solovyov V., The Crisis of Western Philosophy, Hudson NY 1996.
Thomas Aquinas, De Potentia.
Thomas Aquinas, In I Sentiarum.
Thomas Aquinas, Summa contra gentiles.
Thomas Aquinas, Summa Theologiae.
Thomas Aquinas, The Summa Theologica, New York 2007.
Zambrano M., Filosofia e poesia, Bologna 2010.
Downloads
Download data is not yet available.
