Abstrakt
W pierwszym paragrafie autor wskazuje na to, że każda wspólnota polityczna opiera się na tak zwanych „wydarzeniach założycielskich”. W przypadku kultury europejskiej takim wydarzeniem było spotkanie z przesłaniem chrześcijaństwa. W paragrafie drugim autor zauważa, iż po podziale chrześcijaństwa i wojnach religijnych wspólnota polityczna w wielu krajach europejskich została oparta na fundamencie niezależnym od religii. Uznano, że ponieważ religia prowadzi do konfliktów, to wspólnotę polityczną należy oprzeć na samym rozumie. Wiek totalitaryzmów pokazał, że rozum pozbawiony odniesienia do transcendentnej prawdy również prowadzi do konfliktów i wojen. W trzecim punkcie autor omawia propozycję J. Ratzingera, według którego prawa każdej osoby ludzkiej są zabezpieczone lepiej, jeśli członkowie wspólnoty politycznej żyją etsi Deus daretur.
Bibliografia
Bellardinelli S., La Comunità Liberale, Roma 1999.
Böckenförde E.-W., La formazione dello Stato come processo di secolarizzazione, [en:] P. Prodi e L. Sartori (a cura di), Cristianesimo e potere, Bologna 1986.
Buttiglione R., Genesi dell’autocoscienza europea nelle lotte tra Greci e Persiani, “Il Nuovo Areopago” 1 (1982), n. 1, págs. 27–37.
Buttiglione R., Merecki J., Europa jako pojęcie filozoficzne, Lublin 1996.
Höffe O., Politische Gerechtigkeit. Grundlegung einer kritischen Philosophie von Recht und Staat, Frankfurt a. M. 1987.
Juan Pablo II, Ecclesia in Europa, Vatican 2003.
Ratzinger J., Habermas J., Etica, religione e Stato liberale, Brescia 2005.
Rorty R., The priority of democracy to philosophy, [en:] Objectivity, Relativism and Truth, Philosophical Papers, vol. 1, Cambridge 1991, págs. 175–196.
Scarafoni P., I segni dei tempi. Segni dell’amore, Paoline 2002.
Wojtyla K., La frontiera per l’Europa: dove?, “Vita e pensiero” 61 (1978), n. 4–6, págs. 160–168.
Downloads
Download data is not yet available.
