
Prezentowana praca ukazuje Ordo Missae z 1965 r., tzw. „ryt przejściowy”, jako pierwszy wyraz odnowy liturgicznej dokonanej zgodnie z zaleceniami Konstytucji o liturgii świętej. „Msza pośrednia” organicznie wypływająca ze starego mszału posiadała swoje nowe, własne obrzędy będące wynikiem pierwszej implementacji założeń soborowej odnowy liturgicznej. Celem artykułu jest przybliżenie oraz wyjaśnienie zmian w ówczesnym porządku sprawowania Mszy Świętej. Takie ujęcie soborowej odnowy liturgicznej pozwala zrozumieć, dlaczego reforma liturgiczna przebiegała stopniowo, i jednocześnie pomaga dostrzec, jak początkowo miała wyglądać odnowiona liturgia Kościoła. We wstępie do artykułu zarysowano zagadnienie Mszy rytu z 1965 r., której obrzędy zostały opisane kolejno w czterech następnych punktach. W pierwszym z nich ukazano obrzędy wstępne, w drugim liturgię słowa, w trzecim liturgię eucharystyczną, a czwarty traktuje o obrzędach zakończenia Mszy Świętej. W zakończeniu podkreślono, że soborowa odnowa liturgiczna zachowała hermeneutykę ciągłości z dawnymi obrzędami, a jednocześnie wprowadziła w nich zmiany wynikające z założeń Konstytucji o liturgii świętej.
Możesz również Rozpocznij zaawansowane wyszukiwanie podobieństw dla tego artykułu.