
Akulturacja rozumiana jest jako proces uczenia się drugiej kultury, w ramach którego przedstawiciele mniejszościowej grupy kulturowej (np. imigranci) łączą swój rodzimy system wartości i normy zachowań z systemem i normami kultury dominującej (kultury kraju goszczącego). Prezentowany rozdział przedstawia wyniki badania strategii akulturacyjnych realizowanych przez polskich imigrantów mieszkających w walijskim mieście Welshpool. Przeprowadzone przez autorki badanie pozwoliło na wyciągnięcie wstępnych wniosków na temat tego, jak indywidualne decyzje respondentów dotyczące rodzimej kultury i kultury kraju emigracji mogą przekładać się na realizację danej strategii akulturacyjnej. W badaniu wykorzystano metodę wywiadu ustrukturyzowanego, zaś otrzymane wyniki zostały opracowane za pomocą metody kodowania, czyli kategoryzowania bloków danych w taki sposób, aby określić powtarzające się tematy i uzyskać dane ilościowe. Otrzymane wyniki badań ujawniły różnorodność strategii akulturacyjnych, realizowanych przez polskich imigrantów. Ponadto, analiza tych wyników potwierdziła tezę, iż strategia integracji – która zgodnie z wykorzystaną tu teorią J.W. Berry’ego jest najbardziej pożądaną strategią i prowadzi do ukształtowania zintegrowanej tożsamości wielokulturowej – zależy od bardzo wielu czynników psychicznych i społecznych, w tym – od motywacji danej osoby do nauki języka kraju goszczącego i otwartości na kontakty z przedstawicielami nowej kultury.
Możesz również Rozpocznij zaawansowane wyszukiwanie podobieństw dla tego artykułu.