Formacja zakonna Zgromadzenia Sióstr świętej Elżbiety w latach 1945-1975

Abstrakt

Formacja nowych sił zakonnych odgrywa zawsze w każdym zgromadzeniu niezmiernie ważną rolą. Podobna konieczność zachodziła w dziejach Zgromadzenia Sióstr świętej Elżbiety. Właściwe ustawienie formacji zapewnia odpowiedni rozwój i kształtowanie nowych członkiń, ubogaca ich poziom duchowy i umysłowy, daje przygotowanie do życia we własnej rodzinie zakonnej, pomaga realizować jej cel właściwy, jakim jest w Zgromadzeniu Sióstr świętej Elżbiety pielęgnacja chorych, oraz uzdatnia je do wykonania innych zadań zewnętrznych zgromadzenia. Formacja w Zgromadzeniu Sióstr świętej Elżbiety rozpoczyna się od chwili przyjęcia kandydatek do rodziny zakonnej, rozwija się poprzez postulat, nowicjat, okres ślubów czasowych, a po drugim Soborze Watykańskim jeszcze poprzez juniorat. Wieńczy się ona złożeniem ślubów wieczystych. Omawiając formację zakonną, autor podkreśla konieczność skupienia się na kształtowaniu charakteru, sumienia moralnego i cnót, podobnie jak w przypadku formacji kapłańskiej. Wskazuje, że formacja ta powinna opierać się na Ewangelii, Dekalogu i dogmatach. Autor podkreśla również, że formacja zakonna musi uwzględniać współczesne wyzwania, takie jak laicyzm i naturalizm etyczny, z jakimi młodzież może się spotkać wstępując do zakonu. Wskazuje na potrzebę poświęcenia dużo sił na wprowadzenie ich na właściwą drogę duchowości.