Obok cystersów premonstratensi byli największym zakonem kontemplacyjnym XII wieku. W Polsce pojawili się w połowie XII wieku i wkrótce zbudowali kilkanaście klasztorów. Ponieważ duchowość polskich premonstratensów nie została jeszcze zbadana, w artykule podjęto próbę zidentyfikowania kilku istotnych zagadnień z tego zakresu. Polscy premonstratensi szybko przejęli kult Najświętszej Marii Panny – dowody na to można znaleźć we wszystkich klasztorach polskiej circarii. Kościół w Strzelnie był poświęcony Trójcy Świętej; Wiadomo również, że miejsce to czciło Święty Krucyfiks. Choć nie ma wiarygodnych dowodów na to, że polscy premonstratensi praktykowali kult Grobu Świętego, dysponujemy XVII-wiecznym podręcznikiem nabożeństw o Męce Chrystusa, który pochodzi z biblioteki dawnego klasztoru norbertanek w Płocku. Średniowieczne wzmianki o profilu duchowym zakonu są skąpe. Do nielicznych, jakie posiadamy, należą glosy świąteczne z Godzin opactwa św. Wincentego w Ołbinie (z XIII w.) oraz wskazówki dotyczące postu zawarte w Statutach Kapituły Norbertanek (rękopis z tłumaczeniem na język polski z r. 1540 znajduje się w klasztorze Norbertanek na Zwierzyńcu). Kolejnym krokiem w badaniach nad duchowością premonstratensów powinno być zapoznanie się z innymi wpisami kalendarza rękopiśmiennego (Zwierzyniec, Witów, Imbramowice).