Ksiądz S. Ludwik Królik broni się przed zarzutami Krystyny Kuźmak dotyczącymi jego pracy naukowej. Kuźmak oskarżyła go o plagiat, twierdząc, że Królik skopiował fragmenty z prac innych autorów, takich jak K. Kuźmak, J. Kłoczowski, B. Kumora, A. Petraniego, M. Brudzisza i A. Weissa. Królik przeczy temu zarzutowi, argumentując, że korzystał z dostępnych źródeł, co jest naturalne w badaniach naukowych. Odpiera konkretne oskarżenia dotyczące seminariów, klasztorów, bractw, terytorium diecezji, organizacji diecezji łuckiej i brzeskiej oraz innych zagadnień, podkreślając, że cytuje i przypisuje autorów zgodnie z zasadami naukowymi. Wskazuje także, że praca wydobywa wiedzę na temat diecezji łuckiej, odkrywając nieznane wcześniej dokumenty i informacje. Ksiądz Królik zwraca się do Krystyny Kuźmak z pytaniem, kto przed nim zajmował się tak szczegółowo organizacją diecezji łuckiej i brzeskiej oraz kto przeprowadził obszerne badania źródłowe. Podkreśla, że jego praca wniosła do polskiej nauki wiedzę na temat diecezji łuckiej, której wcześniej brakowało. Ostatecznie zaznacza, że zarzuty Kuźmak są nieuzasadnione i pozbawione podstaw, a oskarżenia o plagiat są bezpodstawne, gdyż stosował się do zasad naukowych i przytoczył źródła zgodnie z wymaganiami metodologicznymi.