Otwarcie szkoły rycerskiej Stanisława Augusta Poniatowskiego (1765) — pierwszej szkoły wojskowej w Polsce, poprzedziły różne projekty wojskowych uczelni. W 1594 r. ks. Józef Wereszczyński, biskup kijowski, a w dwa lata później ks. Piotr Grabowski, proboszcz w Parnawie w Inflantach przedstawili projekty szkoły wojskowej zrodzone z aktualnych potrzeb Rzeczypospolitej. Projekty Wereszczyńskiego i Grabowskiego nie zostały zrealizowane. Pod pewnym względem kontynuacją ich koncepcji była „Szkoła infanterjej”, otwarta w twierdzy Kudak nad Dnieprem w 1639 r. przez hetmana wielkiego koronnego Stanisława K oniecpolskiego — była ona bowiem obozem przygotowującym oficerów do praktyki wojennej. Następne projekty szkoły wojskowej w Polsce, Andrzeja Dell'Aqua z 1623 r. a zwłaszcza drugiego Włocha, ucznia Galileusza, Pawła Del Buono z 1659 r. uwzględniały już obok praktycznej zaprawy do walki także teoretyczne przygotowanie. Następnym chronologicznie projektem szkoły wojskowej w Polsce był mało znany projekt jezuity polskiego Bartłomieja Natanaela Wąsowskiego z 1674 r. W niniejszym artykule autor podjął się próby przybliżenia projektu Bartłomieja Wąsowskiego zainteresowanym czytelnikom.