Celem niniejszej publikacji jest zwrócenie uwagi na działalność organizacji katolickiej, dzisiaj już nieco zapomnianej, lecz kiedyś święcącej triumfy jaką jest Sodalicja Mariańska. Powstałe w XVI wieku stowarzyszenie stawiało sobie za cel: szerzenie szczególnego nabożeństwa i kultu Najświętszej Maryi Panny, samo uświęcenie oraz pracę apostolską w swoim środowisku. Funkcjonująca początkowo, jedynie wśród uczniów kolegiów jezuickich, Sodalicja zaczęła stopniowo obejmować ludzi wszystkich stanów i środowisk. Wystarczy wspomnieć, że sodalisami byli zarówno rzemieślnicy, urzędnicy czy nauczyciele jak i królowie, magnaci i szlachta. Sodalicja poprzez inten-sywną pracę apostolską, wychowawczą oraz charytatywną położyła ogromne zasługi przede wszystkim w kwestii szerzenia i obrony wiary chrześcijańskiej, ale też podno-sząc poziom moralny i materialny poszczególnych społeczeństw. W powyższym artykule poddano analizie Sodalicję Mariańską, która działała przy Zakładzie Wychowawczo-Naukowym Olgi z Filippich-Żychowiczowej we Lwowie, a następnie w Krakowie w latach 1926-1949. Owa organizacja pozostawiła po sobie dość sporą dokumentację co pozwoliło przede wszystkim ocenić jej strukturę i stan osobowy, a także, powstałe w trakcie działalności problemy. Organizacja prowadziła swa działalność w trzech różnych okresach historii Polski: międzywojennym, II wojny światowej oraz początkach PRL. Wymuszało to niej zmianę specyfiki funkcjonowania i konieczność adaptacji do nowej sytuacji społeczno-politycznej.