Zgromadzenie Sióstr Najświętszej Rodziny z Nazaretu zostało założone w latach 70. XIX wieku w Rzymie przez błogosławioną Franciszkę Siedliską (1842-1902). Założycielce zawsze zależało na tym, aby Zgromadzenie mogło działać także w Polsce. W 1882 roku Nazaretanki założyły filię przy ulicy Warszawskiej w Krakowie. Ze względu na złożoną sytuację polityczną Polski po rozbiorach siostry musiały postępować bardzo ostrożnie i przez pierwsze lata ukrywały swoją działalność przed wzrokiem opinii publicznej. Kroniki domów nazarejczyków w Krakowie i Rzymie, listy bł. Franciszki Siedliskiej oraz inne źródła posłużyły do rekonstrukcji form apostolstwa sióstr w latach 1881-1931. Przede wszystkim zajęli się katechizacją dzieci i kursami religii dla kobiet. Pod koniec lat 80. XIX w. otworzyły na swoim terenie internat dla dziewcząt uczęszczających do szkół krakowskich. W latach 1892-1917 siostry pracowały także w Instytucie św. Jadwigi, hospicjum założonym przez komitet złożony z pań z kręgu wokół hrabiny Marceliny Czartoryskiej. Udzielała pomocy młodym pracującym kobietom. Podczas wojny 1914-1918 Nazaretanki zamieniły część swojego domu na ośrodek opieki dla chorych i niepełnosprawnych, w którym trzy siostry na stałe opiekowały się maksymalnie około sześćdziesięcioma pacjentami. Zgromadzenie otwierało także filie w innych miastach Polski. Do 1931 roku, kiedy to polska prowincja została podzielona na dwie, utworzono 19 domów w Częstochowie, Grodnie, Lwowie, Wadowicach i Warszawie. Każda z nowych wspólnot prowadziła szkołę lub ośrodek oświatowy.