Prezentowany artykuł jest doniesieniem z badań empirycznych realizowanych w Katedrze Kryminalistyki Wydziału Prawa i Administracji Uniwersytetu Śląskiego w ramach kompleksowego projektu badań dotyczącego wpływu metod przesłuchania, a w szczególności sposobu zadawania pytań, na relacje świadków szczerych. Badanie miało charakter eksperymentu przeprowadzonego na populacji 94 osób. Osoby badane zostały losowo dobrane do czterech grup; każdej zaprezentowano ten sam materiał filmowy (parafrazę eksperymentu Milgrama). W jednej grupie ponadto bezpośrednio potem pokazano jeszcze jeden materiał filmowy – o dużym ładunku emocjonalnym. Osoby z trzeciej grupy w przeciwieństwie do osób z innych grup relacjonowały zdarzenia z materiału filmowego nie w godzinę po jego zobaczeniu, tylko po dwóch tygodniach od dnia percepcji tego materiału. Osobny w czwartej grupie należały do innego przedziału wieku. Celem całego badania było ustalenie, czy wybrane cechy osób (płeć, wiek) oraz czy określone cechy kontekstu (czas relacji oraz obecność innego materiału wywołującego wydatne emocje) wpłyną na kompletność i poprawność składanej relacji (operacjonalizowanej za pomocą „testu pamięci”).