Celem artykułu jest zaprezentowanie elementów patrylogicznych obecnych w nauczaniu Benedykta XVI. Elementy te pojawiają się jako istotne podczas omawiania przez papieża innych prawd wiary. Tym samym papieska nauka o Bogu Ojcu ukazuje Go w nexus mysteriorum prawd wiary. Artykuł składa się z trzech części, które odpowiadają stopniowemu objawieniu w historii prawdy o Bogu Ojcu i jej przeżywaniu. Pierwsza część omawia odniesienie do Boga pojęcia „ojcostwa”, które bazując na ludzkim doświadczeniu, widzi w Bogu początek i źródło wszelkiego istnienia. Również troska i dobroć Boga względem ludzi objawione w Starym Testamencie pozwalały na dostrzeżenie w Bogu przymiotów ojca, a tym samym powszechnego braterstwa wszystkich ludzi i konieczności troski o stworzenie jako dar mający swoje źródło w miłości Boga. Druga część artykułu ukazuje pełnię objawienia o Bogu Ojcu, które dokonało się w Jego Synu, Jezusie Chrystusie. Bóg nie tylko może być nazywany Ojcem, ale rzeczywiście nim jest. Życie i nauczanie wcielonego Syna pozostawały w stałym odniesieniu do Ojca, stanowiły wypełnienie Jego woli, a szczególnym wydarzeniem, które odsłoniło tę prawdę apostołom, była modlitwa Jezusa. Zatem chrystologia, co wyraźnie ukazuje papież, stanowi konieczny, hermeneutyczny klucz do patrylogii. Ostatnia część artykułu omawia usynowienie ludzi, które dokonuje się w chrzcie świętym. Przez ten sakrament ludzie stają się synami i córkami Ojca w Jednorodzonym Synu i tak jak Jezus mogą się zwracać do Boga słowem „Abba”. Tajemnica Boga Ojca przynagla do odkrycia drugiego człowieka jako brata, a także podjęcia konkretnych czynów, poprzez które urzeczywistnia się – już tu na ziemi – braterstwo chrześcijan.