Niniejszy artykuł stanowi próbę analizy polskiego tłumaczenia opowiadania F. Scotta Fitzgeralda The Curious Case of Benjamin Button, dokonaną zgodnie z założeniami funkcjonalnych teorii przekładu. Teoria skoposu (H. Vermeer) zakłada, że tłumaczenie powinno zostać dostosowane do celu, jaki ma spełniać w kulturze docelowej. Nie może zatem być jedynie wiernym odbiciem oryginału. Tłumaczenie Ciekawego przypadku Benjamina Buttona ukazało się w Polsce w 1981 roku, w zbiorze Piękność Południa i inne opowiadania. W kontekście realiów PRL-u publikacja miała znaczenie kulturowe – poszerzała dostęp do literatury amerykańskiej i pozwalała polskiemu czytelnikowi obcować z mniej znanymi utworami Fitzgeralda. W posłowiu do zbioru opowiadań Michał Ronikier podkreślił między innymi autobiograficzny charakter twórczości Fitzgeralda, dlatego w artykule ten aspekt został zaakcentowany. Posłowie Ronikiera stanowi punkt odniesienia dla określania możliwych celów wydawniczych oraz podczas próby ustalenia możliwych inspiracji i skutków wybranych rozwiązań translatorskich.
Możesz również Rozpocznij zaawansowane wyszukiwanie podobieństw dla tego artykułu.