Ksiądz Aleksy Prusinowski wszedł na scenę polityczną w roku 1848 – roku „Wiosny Ludów” – i rozpoczął pracę redakcyjną i wydawniczą. Od 4 października 1848 do końca września 1849 był redaktorem pisma „Wielkoplanin”, a od 24 grudnia 1949 do 28 czerwca 1850 był wydawcą i redaktorem pisma „Wiarus”. Obydwa czasopisma kierowane były do mieszkańców wsi i miały na celu łagodzenie warunków socjalnych na wsi, szerzenie solidarności społecznej i narodowej, kształcenie rolników i wpływanie na ich postawy polityczne poprzez wykorzystanie zdobyczy „Wiosny Ludów”. Prusinowski realizował te cele publikując w obu periodykach artykuły poruszające najistotniejsze problemy polskiej społeczności wiejskiej w Wielkim Księstwie Poznańskim. Rozwojowi świadomości narodowej służyły artykuły, w których redaktor formułował pojęcie przynależności narodowej, interpretował „charakter narodowy” Polaków i oceniał politykę mocarstw zaborczych wobec narodowości polskiej. W pismach „Wielkoplanin” i „Wiarus” Prusinowski obszernie prezentował swoje dziennikarstwo historyczne, które informowało o dawnym życiu narodu polskiego, pamiętało o jego wielkich postaciach i nie pomijało wizji przyszłości. W artykułach o treści politycznej odnosił się do tematów poświęconych problematyce religijnej i moralnej, przedstawiał żywoty świętych oraz święta kościelne. Czasopisma zyskały dobrą reputację wśród chłopstwa i stały się wzorem dla późniejszych redaktorów.