Praca przedstawia dzieje łacińskiej parafii gródeckiej od 13 czerwca 1420 do końca XVIII wieku. Na wstępie określono położenie geograficzne parafii, jej wielkość i miejsce w strukturach organizacyjnych kościoła. Analizując protokoły powizytacyjne biskupów chełmskich, starano się przedstawić wygląd świątyni gródeckiej i jej wyposażenie w badanym okresie. Odtworzono listę 15 duchownych związanych z kościołem w Gródku i określono beneficjum plebanów. W dalszej części artykułu zajęto się funkcjonującym przy kościele bractwem. Określono w miarę możliwości liczbę wiernych. Omówiono także instytucje zajmujące się opieką nad ubogimi i cierpiącymi w Gródku oraz szkołę, którą założono zgodnie z poleceniami wydanymi przez Sobór Laterański IV.