W badanym okresie biskupi włocławscy byli w ciągłym ruchu. Niestety niedostatek źródeł nie pozwala dowiedzieć się więcej na temat regularności, częstotliwości czy długości ich podróży. Wątpliwe jest jednak, czy wizytacje i podróże odbywały się według ustalonego harmonogramu. W niektórych z nich można dostrzec jedynie wzór odzwierciedlający posiedzenia kapituł generalnych (zwołania odbywały się zwykle w czasie wielkich świąt religijnych) i daty Wielkanocy. Podróże biskupów włocławskich wiązały się z ich obowiązkami, czyli administrowaniem diecezją zarówno in Spiritibus, jak i Temporalibus, choć nie mogło też zabraknąć konieczności ekonomicznej. Kolejnym ważnym czynnikiem, na który należy zwrócić uwagę, było aktywne zaangażowanie włocławskich duchownych w politykę. Gdyby nie to drugie, nie musieliby spędzać tak dużo czasu na podróżach (zwłaszcza poza własną diecezją). W każdym razie, sądząc po zdumiewającej ilości ich podróży, każdego z biskupów włocławskich w latach 1220-1323 (i zapewne równie dobrze ich następców) można było nazwać episcopus ambulans. Dodatek przedstawia źródła, na których opiera się niniejsze opracowanie, i nie stanowi próby rekonstrukcji tras podróży biskupów. Po prostu nie ma wystarczających danych, aby przeprowadzić taką rekonstrukcję.