Decyzja o likwidacji Kościoła greckokatolickiego była jednym ze środków karnych, jakie władze rosyjskie wprowadziły w Królestwie Polskim po stłumieniu powstania styczniowego (1863-64). Ideologiczne i polityczne uzasadnienie tej polityki obejmowało takie żądania, jak naprawienie krzywd historycznych, utorowanie drogi powrotowi spolonizowanych Rusinów do ich dawnego dziedzictwa (tj. Rosji i Cerkwi prawosławnej) oraz wzmocnienie elementów rosyjskich w Polsce. Żandarmeria, która pełniła funkcję policji politycznej, zarówno brała udział, jak i nadzorowała akcję przeciwko Kościołowi unickiemu. Przyglądała się i monitorowała zdumiewająco szerokie spektrum zjawisk, m.in. decyzje administracji rosyjskiej i ich skutki, klimat opinii wśród duchowieństwa greckokatolickiego i prawosławnego, reakcje unickie na represje i reformy. Dokonywała oceny powodzenia lub niepowodzenia oficjalnej polityki, procesów zmian świadomości religijnej i narodowej ludności Podlasia oraz pomocy duchowieństwa rzymskokatolickiego prześladowanym unitom. Raporty, zalecenia i wnioski, stanowią ważne źródło historyczne, które ukazuje zaangażowanie rosyjskiej policji politycznej w likwidację struktury cerkwi greckokatolickiej, dezorientowania i namawiania unitów oraz wzmocnienia prawosławia.