Na niniejszy wybór składa się 18 listów pisanych głównie z Rosji przez księdza Wincentego Przesmyckiego do przyjaciół z Bractwa Trójcy Przenajświętszej w Lublinie. Ich autor został skazany na okres zsyłki w europejskiej części Rosji, a następnie przeniósł się na placówkę duszpasterską na Syberii. Pisane w dużych odstępach czasu w latach 1886-1907 listy zostały wysłane z Pinegi, Archangielska, Petersburga, Tobolska i Odessy. Na jednym z listów widnieje stempel Jerozolimy (władze rosyjskie zezwoliły księdzu Przesmyckiemu na pielgrzymkę do Ziemi Świętej w 1893 roku). Listy dotyczą tematów wychowania religijnego, koncentrując się na konsolidacji chrześcijańskiej mentalności i duchowości członków Bractwa Trójcy Przenajświętszej. Fragmenty duszpasterskich refleksji i napomnień przeplatają się z relacjami z jego doświadczeń na wygnaniu. Stanowią one cenne źródło nie tylko do biografii zesłanego kapłana, który wniósł ogromny wkład w życie katolickiej społeczności Tobolska, ale także do historii karnych deportacji Polaków i dziejów Kościoła katolickiego w Rosji. Ksiądz Wincenty Przesmycki urodził się w rodzinie szlacheckiej w Huszczy (Podlasie). Święcenia kapłańskie przyjął w diecezji lubelskiej, a od 1872 r. mieszkał w Lublinie, gdzie został mianowany promotorem Bractwa Trójcy Przenajświętszej przy katedrze. W 1886 r. został aresztowany pod zarzutem potajemnego posługiwania unitom z rozwiązanego kościoła greckokatolickiego i skazany na karną zsyłkę do Pinegi na dalekiej północy Rosji. W 1891 r. (po odbyciu kary) został mianowany proboszczem w Tobolsku w zachodniej Syberii. Zajmował się tam pracą społeczną, duszpasterską i misyjną, a także zainicjował budowę kościoła katolickiego. W 1904 r. otrzymał pozwolenie na powrót do Polski, ale zdecydował się pozostać w Rosji. W 1913 r. przeniósł się do Petersburga, a później do Ługi. Nie wiadomo, co stało się z nim po 1916 roku.