Poniższy tekst to krytyczne wydanie kilku listów polskich misjonarzy – bernardynów – którzy w pierwszej połowie XIX wieku tworzyli placówki misyjne na Syberii (w Irkucku i Tomsku). Przybyli na Syberię, by kontynuować katolicką misję po wygnanych z Rosjii w 1820 roku jezuitach. Listy z roku 1821 są opisami duszpasterskich podróży po Syberii Wschodniej, w których główną tematyką jest kraina, przyroda i tamtejsze ludy. Jest to drugie wydanie listów, bowiem pierwsze – z roku 1995 – zawierało nazbyt wiele mankamentów i błędów. Kopie listów przechowano do dziś w zbiorach Biblioteki Narodowej Ukrainy im. Wernadskiego w Kijowie.